Niski poziom testosteronu może być odpowiedzialny za niski popęd seksualny
Jeśli twoje libido idzie na południe, być może nie będziesz musiał patrzeć dalej niż na poziom ćwiczeń, które wykonujesz regularnie. Istnieje związek między nadmiernym poziomem ćwiczeń a niskim poziomem testosteronu.
Ćwiczenia wytrzymałościowe o dużej objętości obniżą poziom testosteronu o 20-40%. (To odkrycie jest również obecne u kobiet, które uczestniczą w intensywnych ćwiczeniach wytrzymałościowych i mają później nieregularne miesiączki.)
U mężczyzn hormony przysadki, FSH i LH, które są wytwarzane w mózgu, są zmniejszone, co zmniejsza stymulację jąder do produkcji testosteronu. Wraz ze spadkiem poziomu testosteronu u mężczyzn uprawiających sporty wytrzymałościowe o dużej objętości tj. maratony, triathlony, może wystąpić spadek libido czy popędu płciowego.
Umiarkowane ćwiczenia są dla Ciebie dobre
Chociaż regularne ćwiczenia są bardzo korzystne dla dobrego zdrowia, bieganie, spacery, jogging lub pływanie przez 20 minut 3-4 razy w tygodniu nie wpłynie na poziom testosteronu ani libido. Ten poziom ćwiczeń będzie dobry dla twojego serca i płuc, a na pewno poprawi samopoczucie i pomoże kontrolować ciśnienie krwi, obniżyć poziom cholesterolu, zmniejszyć zapotrzebowanie na insulinę i pomóc kontrolować cukrzycę, a także poprawi ogólny nastrój mężczyzny.
| Lp. | Ćwiczenia i inne | Populacja | Opis ćwiczenia | Wyniki | Źródło |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Wytrzymałość | 5 niewyszkolonych, ale aktywnychWiek 25 ± 1 rok | 60 obr./min, ergometr rowerowy60 obr./min, ergometr rowerowy. Obciążenie wzrastało o 25 w/min po pierwszych 3 minutach przy zerowym obciążeniu, do momentu, gdy pacjent nie był już w stanie kontynuować | Spadek testosteronu całkowitego po 25 minutachTT istotnie wzrosło po 0, 5, 10, 15, 20, 25 minutach podczas ćwiczeń, następnie zaczęło spadać po 25 minutach i później nie było różnicy | |
| 2 | Intensywność, czas trwania | 7 nieprzeszkolonychosób w wieku 23–26 lat | ROwer - różne obciążenia3 testy na ergometrze rowerowym A, B, C o tej samej łącznej wydajności pracy, ale różnej intensywności i czasie trwania. Testy A i B: 3 następujące po sobie serie ćwiczeń, każda trwająca 6 minut, odpowiednio o rosnącym (1,5, 2,0, 2,5 W·kg -1 ) lub stałym (2,0, 2,0, 2,0 W·kg -1) lub stałym (2,0, 2,0, 2,0 W·kg -1 ) obciążeniu. Test C: 2 sesje ćwiczeń każda trwająca 4,5 min, z obciążeniem 4,0 W Wszystkie sesje ćwiczeń były oddzielone l-deszczowymi okresami odpoczynku | Wyższe ociążenie tylko podniosło testosteron całkowityZnaczący wzrost TT zaobserwowano tylko w grupie C o wysokiej intensywności ćwiczeń | |
| 3 | Opór, intensywność | 9 zdrowychWiek 24,66 ± 4,27 lat | Z obiążeniemProtokoły ćwiczeń o wysokiej wytrzymałości kontrolują obciążenie (maksymalnie 5 vs. 10 powtórzeń (RM)), długość okresu odpoczynku (1 vs. 3 min) | Większa intensywność to wyższy testosteronZwiększenie intensywności obciążenia zwiększa poziom TT po 90 minutach od ćwiczeń | |
| 4 | Intensywność | 7 dobrze wyszkolonych biegaczyWiek: 28 ± 3 lata | Na bieżniIntensywne przerywane ćwiczenia składające się z bieżni biegnącej przy 60, 75, 90 i 100% VO2 max | Przy 90% VO2 max rośnie testosteron całkowityTT zwiększa IP dopiero po 5 minutach ćwiczeń o wysokiej intensywności przy 90% VO2 max i pozostaje podwyższone przy 100% VO2, powracając do wartości wyjściowych po 1 godzinie regeneracji | |
| 5 | Intensywny aerobik | 8 zdrowychWiek 20–28 lat | Przyspieszanie na bieżniStopniowe (47, 77 i 100% maksymalnego poboru tlenu) i przedłużone (76%) wyczerpujące bieganie na bieżni | Szczyt po 40 minutach bieguTT osiągnęło szczyt po 40 minutach przedłużonego biegu, a następnie stopniowo spadało, wracając do wartości wyjściowych 30 minut po regeneracji | |
| 6 | Intensywność, stan nawodnienia | 9 biegaczyWiek 20 lat | Pułap tlenowy od 70 VO270 lub 85% VO2 max, euhydrat (odpowiednio U75 lub U85), 70 lub 85% VO2 max, odwodniony (odpowiednio HY75 lub HY85) | Do 20 minut po wyższy testosteron całkowityTT tylko istotnie podwyższone w IP w porównaniu do przed i 20 minut po wysiłku w U85 | |
| 7 | Masa mięśniowa, odporność | 10 osób wyszkolonych w zakresie odpornościWiek 18–25 lat | Z hantlamiJednostronny (tylko ramię dominujące) i obustronny protokół RE górnej części ciała w odstępie 1 tygodnia. Protokół RE składał się z 3 zestawów po 10 powtórzeń 5 różnych ćwiczeń górnych partii ciała z hantlami przy 80% maksimum 1 powtórzenia | Brak wpływuŻaden z protokołów nie miał wpływu na TT w 5, 10, 15 min po IP | |
| 8 | Masa mięśniowa | 16 nietrenującychWiek 24,4 ± 3,1 lat | Podzielony na grupę trenującą tylko ręce (A) i grupę trenującą nogi i ręce (LA). Obie grupy wykonywały ten sam jednostronny trening ramion przez 9 tygodni, dwa razy w tygodniu | TT znacznie wzrosło w grupie LA, ale nie w grupie A w 15, 30 i 60 minucie | [13] |
| 9 | Ćwiczenie oporowe, ciężar wolny vs. ciężar maszyny | 10 wyszkolonych mężczyzn wwieku 25 ± 3 lata | 6 serii po 10 powtórzeń przysiadu lub wyciskania nóg z tą samą intensywnością w odstępie 1 tygodnia | Ćwiczenia zwiększyły TT w IP, p15 i p30 dla obu ćwiczeń, ale znacznie większy wzrost wolnej masy w IP | [14] |
| 10 | Przysiady z wolnym ciężarem lub na maszynie Smitha | 3 zdrowe samce i 3 zdrowe samice, 22 ± 1,2 roku | 1. zestaw 8RM dla każdego przysiadu z wolnym ciężarem i przysiadu na maszynie Smitha w losowej kolejności z minimum 3 dniami między sesjami | EMG uśrednione dla wszystkich mięśni podczas przysiadu z wolnym ciężarem było o 43% wyższe w porównaniu z przysiadem na maszynie Smitha | [15] |
| 11 | Odporność,masa mięśniowa | 28 ciężarowców elity juniorów w stylu olimpijskimWiek 17,3 ± 1,4 roku | Protokół ćwiczeń w podnoszeniu ciężarów przy użyciu obciążeń o średniej do wysokiej intensywności i małej objętości, związanych z ćwiczeniem podnoszenia ciężarów w podnoszeniu ciężarów | znaczny wzrost TT po 5 i 15 minutach po wysiłku | [16] |
| 12 | Intensywność zmienna vs. stała | 10 zdrowychWiek: 26 ± 6 lat | Seria wielokrotna i piramida z trzema ćwiczeniami (wyciskanie na ławce, wyciskanie z dziobem i wyciskanie na ławce opadającej) z tą samą całkowitą objętością podniesionego ciężaru | Podobne odpowiedzi testosteronu po 30 minutach od każdej walki | [17] |
| 13 | Intensywność, objętość, okres odpoczynku | 10 zdrowychWiek 21,8 ± 1,9 lat | 3. Protokoły RE obejmowały (1) H: 4 serie po 10 powtórzeń w przysiadzie przy 75% 1RM (90 s przerwy); (2) S: 11 serii po 3 powtórzenia na 90% 1RM (5 minut odpoczynku); oraz (3) P: 8 serii po 6 powtórzeń przysiadów z wyskokiem przy 0% 1RM (3 min przerwy) | TT istotnie wzrosło tylko w grupie H (umiarkowana intensywność, większa objętość i krótsze okresy odpoczynku między seriami) pozostawało podwyższone przez 48 h po zaprzestaniu ćwiczeń | [18] |
| 14 | Wytrzymałość a opór,wyjściowa aktywność fizyczna | 22 zdrowych7 wytrenowanych oporowo8 wytrenowanych wytrzymałościowo7 prowadzących siedzący tryb życiaWiek 18–55 lat | 3 zrealizowane sesje ćwiczeń: sesja spoczynkowa, sesja wytrzymałościowa (40 min biegu przy maksymalnym zużyciu tlenu 50–55%), sesja oporowa (obwód 7 ćwiczeń o objętości dopasowanej do całkowitego wydatku kalorycznego sesji biegowej) | TT wzrósł we wszystkich grupach po obu rodzajach sesji ćwiczeń, ale wzrost był bardziej wyraźny po treningu oporowym. Porównując 3 grupy, osoby trenujące oporowo miały wyższy wzrost TT, zwłaszcza po ćwiczeniach oporowych. | [19] |
| 15 | Wytrzymałość | 22 osoby trenujące wytrzymałość, średni wiek 24,6 lat | Biegali przy 100% progu wentylacji na bieżni, aż do wolicjonalnego zmęczenia | Zwiększono TT przy IP przez 30 min. Po 90 minutach i 24 godzinach od powrotu do zdrowia, TT było niższe niż wartość wyjściowa | [20] |
| 16 | Ćwiczenia oporowe szczupłe vs. otyłe | 20 aktywnych fizycznie10 otyłych i 10 szczupłychwiek 24,6 ± 3,7 lat | Protokół RE składał się z sześciu zestawów po dziesięć powtórzeń na nogę wchodzenia na podwyższoną platformę | TT IP było podobne u osób otyłych i szczupłych, ale niższe u osób otyłych niż szczupłych po 30 minutach od wyzdrowienia | [21] |
| 17 | Ćwiczenia oporowe nakazują REOnormalną wagę w porównaniu z otyłością | 25 niewytrenowanych11 otyłych i 15 o normalnej wadzeWiek 21,73 ± 1,58 lat | 2 protokoły REO rozpoczynające się od grupy dużych mięśni i przechodzące do grupy małych mięśni (Protokół A) i odwrotnej kolejności (Protokół B). Każdy wykonywany w 3 seriach po 10 RM | TT zwiększył IP dla obu protokołów iw obu grupach, jednak wzrost testosteronu był niższy w grupie otyłych | [22] |
| 18 | Ćwiczenia interwałowe o wysokiej intensywności, trening oporowy | 51 mężczyzn, nadwaga, brak aktywności fizycznej (tj. <150 min ćwiczeń o umiarkowanej intensywności tygodniowo przez >6 miesięcyWiek 23,6±3,5 lat | 4 grupy: Trening interwałowy o wysokiej intensywności (interwały 4 × 4 min przy 85–95% tętna maksymalnego (HRmax), przeplatane 4 min odpoczynku przy 75–85% HRmax), trening oporowy (50–70% jednego powtórzenia) maksymalnie 12–15 powtórzeń w serii z 60 s odpoczynku), połączony intensywny trening interwałowy i trening oporowy lub kontrola bez ćwiczeń | Żaden z protokołów ćwiczeń nie zwiększył istotnie TT w surowicy 1 min po wysiłku | [23] |
| 19 | Umiarkowana aktywność fizyczna/starzenie się | 7 siedzący tryb życia zdrowyWiek od 66 do 76 lat | 4 kolejne serie ćwiczeń na ergometrze rowerowym po 15 minut każda, zaprojektowane tak, aby osiągnąć w przybliżeniu 50%, 60%, 70% i 80% z góry określonej szczytowej rezerwy tętna. Odpoczynek 5 min między walkami | TT wzrastało wraz ze wzrostem intensywności, szybko spadało do wartości wyjściowych po 60 minutach od wysiłku | [24] |
| 20 | Ćwiczenia oporowe starsi kontra młodzi | Aktywni (sporty rekreacyjne i jogging)8 młodych (30 lat)9 starszych (62 lata) | Ćwiczenie oporowe: cztery serie po 10 przysiadów RM z 90-sekundowymi przerwami między seriami | Znaczący wzrost TT w obu grupach w IP, 5, 15 i 30 minut po wysiłku, młoda grupa miała znacznie większywzrostw całym okresie | [25] |
| 21 | Ćwiczenia oporowe starsi kontra młodzi | zdrowych niewytrenowanych mężczyzn 8 młodych (20–26 lat), 7 w średnim wieku (38–53 lata) i 9 starszych (59–72 lata) | Protokół ćwiczeń ostrych (3 serie, 10 powtórzeń, 80% 1RM, 6 ćwiczeń) | Każda grupa wykazywała wzrost ( p < 0,05) TT i FT natychmiast po wysiłku. mężczyźni w średnim wieku i starsi wykazywali podobne względne reakcje T jak młodsi mężczyźni na pojedynczy atak ćwiczeń oporowych o wysokiej intensywności | [26] |
| 22 | Ćwiczenia oporowe młodzi vs. w średnim wieku | 8 zdrowych w średnim wieku (49 ± 2 lat) i 10 młodych w wieku 21,2 ± 2,2 lat | Test ćwiczeń oporowych o umiarkowanej intensywności (AMIRE) składał się z 4 serii po 12 powtórzeń wyciskania na ławce ze 120 sekundami odpoczynku między seriami, wykonywanymi przed i po 8-tygodniowym progresywnym programie treningu oporowego trzy razy w tygodniu | TT wzrastało w IP i pozostawało podwyższone 30 minut po wysiłku w przypadku zawału mięśnia sercowego, z wyższym poziomem w IP w porównaniu z okresem przedtreningowym. Przed i po treningu, w badaniu AMIRE, stężenie testosteronu u młodych mężczyzn było wyższe w IP i 30P niż u mężczyzn w średnim wieku | [27] |
| 23 | Tercyle aktywności fizycznej | 738 uczestników (średnia wieku 42,4 lat, przedział 20–≥85 lat) | Sklasyfikowane w 3 tercylach na podstawie wyniku metabolicznego równoważnika zadania (MET) zgodnie z kompendium aktywności fizycznej MET- minuty tygodniowo całkowitej aktywności fizycznej, które obejmowały łączną łączną liczbę MET dziennego transportu, zajęć domowych i rekreacyjnych | Brak związku między tercylami PA a prawdopodobieństwem niskiego lub niskiego normalnego poziomu testosteronu | [28] |
| 24 | Wytrzymałość | 13Wiek 47,2 ± 1,5 roku | Badane przed i po 14 tygodniach treningu fizycznego ukierunkowanego na wytrzymałość (3–4 dni w tygodniu, 30–45 min dziennie) | Pod koniec okresu badania nie było zmian podstawowej T osocza | [29] |
| 25 | Zwiększenie wytrzymałości | 13 biegaczy fitnessWiek 24,5 ± 2,5 roku | Interwencja treningowa polegała na 100% zwiększeniu zwykłego dystansu 12 mil/tydzień przez 2 kolejne tygodnie, przy zachowaniu zwyczajowej intensywności treningu | Po interwencji podstawowe stężenia TT w surowicy nie zmieniły się istotnie w stosunku do wartości wyjściowych | [30] |
| 26 | Tom | 7 biegaczy intensywnie uprawiających sport (64-80 km/tydzień)5 biegaczy bardzo intensywnie biegających (85-112 km/tydzień) 12 osób kontrolnych niesportowychWiek 40-55 lat | Porównanie podstawowych poziomów testosteronu między 3 grupami | Objętości biegania większe niż 64 km tygodniowo, trening był odwrotnie proporcjonalny do poziomu testosteronu, ale poziomy pozostawały w normalnym zakresie. | [31] |
| 27 | Tom | 8 wyszkolonych pływakówWiek 21,1 ± 3,4 lat | 12 tygodni intensywnego treningu, a następnie 4 tygodnie zwężania ćwiczeń. Przed spadkiem średnia szczytowa tygodniowa ilość treningów osiągnęła 53 000 ± 20 000 m·tydzień, wykonywanych w 10 sesjach/tydzień. W okresie taperingu trening został zredukowany do 13 000 ± 8000 | Brak zmian podstawowych poziomów TT podczas okresów treningu i zwężania | [32] |
| 28 | Wytrzymałość | 18 kolarzy zawodowychWiek 28 ± 3 lata | Drużyna 1 zagrała 12 ± 2,7 dnia zawodów w poprzednim miesiącu w porównaniu z drużyną 2 6,2 ± 0,4 dnia. Obie drużyny rozpoczęły wyścig trwający 3–4 godziny dziennie na łatwej do umiarkowanej jeździe na rowerze | Kolarze, którzy ostatnio spędzili więcej dni na zawodach, mieli niższe podstawowe TT. Podczas 3-tygodniowych zawodów kolarskich cotygodniowe podstawowe poziomy TT mają tendencję do stopniowego zmniejszania się | [33] |
| 29 | Wytrzymałość | 362 regularnie ćwiczących aerobowoWiek 20–40 lat | Grupa ćwiczeń o umiarkowanej intensywności (60% VO2max) i grupa ćwiczeń o wysokiej intensywności (80% VO2max) ćwiczyła przez 60 tygodni w 5 sesjach tygodniowo, każda sesja 120 min, a następnie 36 tygodni okresu regeneracji po ćwiczeniach o niskiej intensywności | TT i FT zaczęły spadać począwszy od 12 tygodnia zarówno w grupach ćwiczeń o umiarkowanej, jak i wysokiej intensywności. Najbardziej znaczący spadek nastąpił po 12 tygodniach w grupie ćwiczeń o wysokiej intensywności | [34] |
| 30 | Wytrzymałość | 53 wytrenowany wytrzymałościowo35 siedzącyWiek 27,6 ± 6 lat | Brak interwencji | Podstawowe TT i FT mężczyzn ET były istotnie ( p < 0,01) niższe niż mężczyzn SED. Poziomy u mężczyzn ET mieściły się w normalnym zakresie klinicznym, ale stanowiły tylko 55% do 85% poziomów obserwowanych u mężczyzn SED. | [35] |
| 31 | Wytrzymałość | 8 biegaczy długodystansowychWiek 72,5 ± 5,3 lat 11 prowadzących siedzący tryb życiaWiek 69,1 ± 2,6 lat | Pierwszego dnia ergometr rowerowy stopniowany do wyczerpania. W dniu 2 ergometr cykliczny przy VO2 65% przez 30 min, następnie wlew hormonu uwalniającego kortykotropinę, hormon luteinizujący, hormon uwalniający tyreotropinę | FT przed treningiem było niższe u biegaczy niż w grupie prowadzącej siedzący tryb życia. Po 30 minutach FT zwiększyło się w obu grupach, ale znacznie spadło w grupie biegaczy | [36] |
| 32 | Opór | 13Wiek (60 ± 4 lata) | 16-tygodniowy progresywny program treningu oporowego obejmujący kończyny górne i dolne | Brak wpływu na wyjściowe stężenia TT | [37] |
| 33 | Opór | 21 otyłych młodych w 2 grupach:10 trenujących oporowoWiek 26,5 ± 2,8 lat 11 grupa kontrolnaWiek 27,4 ± 2,9 lat | 12 tygodni treningu siłowego (3 sesje w tygodniu, 10 ćwiczeń, 3 serie po 8–12 powtórzeń w każdym ćwiczeniu, intensywność 60–80% maksimum jednego powtórzenia, przerwy między seriami 1 min i między ćwiczeniami 2 min, czas trwania treningu głównego 20 –40 min na każdą sesję) | Stężenia TT uległy zwiększeniu po treningu oporowym, podczas gdy w grupie kontrolnej nie stwierdzono istotnych zmian w stężeniu tych hormonów w surowicy | [38] |
| 34 | Opór | 36Wiek 22 lata | Przydzielono losowo do grupy z treningiem oporowym (12 tygodni treningu, 3 razy w tygodniu) lub grupy kontrolnej (12 tygodni bez treningu), każda sesja trwała godzinę. Przeciążenie treningowe miało 3 fazy. Faza 1 (tygodnie 1-2), 2 serie po 12-15 powtórzeń dla każdego ćwiczenia przy 100% RM. W fazie 2 (tygodnie 3-7) 3 serie po 8-12 powtórzeń przy 100% RM, faza 3 (tygodnie 8-12): 6-8 powtórzeń przy 100% RM | TT nie zmienił się w żadnej z grup. Zmiany te odnotowano bez utraty masy ciała, w połączeniu ze wzrostem beztłuszczowej masy ciała i spadkiem masy tkanki tłuszczowej | [39] |
| 35 | Ćwiczenia aerobowe | 16 mężczyzn o normalnej masie ciała i 28mężczyzn z nadwagą/otyłychWiek 50 ± 1,2 roku | 12-tygodniowe ćwiczenia aerobowe z poziomami aktywności fizycznej oznaczonymi jako (lekki, umiarkowany lub intensywny) u wszystkich uczestników | TT znacznie wzrósł u mężczyzn z nadwagą/otyłych.Ponadto krokowa analiza regresji liniowej wielu zmiennych wykazała, że wzrost intensywnej aktywności fizycznej był niezależnie związany ze zwiększonym całkowitym poziomem testosteronu w surowicy | [40] |
| 36 | Aerobik | 90 otyłych mężczyzn losowo przydzielonych do grupy interwencyjnej (n = 45) lub kontrolnej (n = 45)Wiek 25–40 lat | Grupa interwencyjna wykonywała 16-tygodniowy trening aerobowy na bieżni, 3 sesje/tydzień, składający się z rozgrzewki (10–15 min), 35–50 min ćwiczeń na bieżni (zwiększanie o 5 minut co cztery tygodnie) przy intensywności pracy 50 –65% tętna szczytowego i ochłodzenie (5–10 min) | Ćwiczenia zwiększyły podstawowy poziom testosteronu w surowicy wraz ze spadkiem otyłości brzusznej | [41] |
| 37 | Niska objętość (LV) i duża objętość (HV) ćwiczeń o umiarkowanej intensywności | 90 otyłych mężczyzn z Azji prowadzących siedzącytryb życia Przedział wiekowy 30–60 lat | Zalecono dietę zmniejszającą dzienne spożycie o ≈ 400 kcal i zrandomizowano do wykonywania ćwiczeń o umiarkowanej intensywności LV (<150 min/tydzień) lub HV (200–300 min/tydzień) (n = 45) przez 24 tygodnie | Grupa HV miała znacznie większy wzrost testosteronu i zmniejszenie masy ciała, WC i masy tłuszczowej niż grupa LV | [42] |
| 38 | Przewlekłe regularne ćwiczenia | 10 mistrzów atletów ćwiczących regularnieWiek 68 ± 6 lat11 kontrolujących prowadzących siedzący tryb życia Wiek 65 ± 5 lat | Brak interwencji | Wyższe podstawowe poziomy TT u wysportowanych mężczyzn | [43] |
| 39 | Historia szkolenia przez całe życie | 20 ćwiczących przez całe życie Wiek 60,4 ± 4,7 lat28 prowadzących siedzący tryb życiaWiek 62,5 ± 5,3 lat | Brak interwencji | Brak różnic w podstawowym TT między dwiema grupami | [44] |
| 40 | Długotrwała aktywność fizyczna/wiek | 8 wytrenowanych i 9 prowadzących siedzący tryb życia mężczyznw wieku 60–65 lat | Brak interwencji | Nie zaobserwowano różnic statystycznych między obiema grupami dla wartości TT | [45] |
| 41 | Ćwiczenia kondycyjne/wiek | 28 przez całe życie siedzący tryb życia Wiek 62,5 ± 5,3 lat20 osoby ćwiczące przez całe życie Wiek 60,4 ± 4,7 lat | 6 tygodni treningu kondycyjnego, który obejmuje spacery, jogging lub jazdę na rowerze. Osoby ćwiczące przez całe życie utrzymywały regularne ćwiczenia. Siedzący tryb życia rozpoczął pierwsze 2 tygodnie jako umiarkowane ćwiczenia, aby osiągnąć rezerwę tętna na poziomie 55%, a następnie intensywne ćwiczenia przez 2 tygodnie, aby osiągnąć rezerwę tętna na poziomie 60–65% co 5 minut | Brak znaczących zmian w jakimkolwiek parametrze wśród osób ćwiczących przez całe życie, podczas gdy mężczyźni prowadzący siedzący tryb życia doświadczyli znacznej poprawy wywołanej wysiłkiem w podstawowym całkowitym poziomie testosteronu | [46] |
| 42 | Ćwiczenia aerobowe/ag | 32Wiek 70–80 lat | Odpowiedź testosteronu po serii submaksymalnych ćwiczeń aerobowych przed, po 16 tygodniach treningu oporowego lub aerobowego i ponownie po 4 tygodniach przerwy w treningu | Brak zmian w spoczynkowych stężeniach TT w dowolnym punkcie czasowym. Testosteron wzrósł natychmiast po wysiłku submaksymalnym przed treningiem, po 16 tygodniach treningu i po 4 tygodniach odtrenowania ze wzrostem Testu wyższym po 16 tygodniach treningu oporowego w porównaniu z przed treningiem i po 4 tygodniach odtrenowania | [47] |
| 43 | Sprint + opór/wiek | 40 średnio wyszkolonychprzydzielono do grupy młodych wyszkolonych (YT), młodych kontrolnych (YC), wyszkolonych w średnim wieku (MAT) i kontrolnych w średnim wieku (MAC).Młody wiek: 21 latŚredni wiek: 41 lat | Połączony trening sprinterski i oporowy: jeden bieg sprinterski, jeden sprint na rowerze i jeden trening oporowy tygodniowo (13 sesji każdej jednostki treningowej). Sesje trwały nie dłużej niż 70 minSesje sprinterskie: 3–5 serii po 3–5 uderzeń z maksymalną prędkościąSprint jazda na rowerze: 3–5 powtórzeń po 10–30 sTrening oporowy: 5–6 ćwiczeń ze zwiększaniem obciążenia od 40 do 65% w wysokości 1RM | Przed wysiłkiem fizycznym obserwowano niższe TT w grupach w średnim wieku w porównaniu z młodszymi. Po ćwiczeniach podstawowy TT wzrósł znacząco w MAT, a różnica wieku między grupami treningowymi była nieobecna | [48] |
